“Het valt me op dat mensen vaak niet weten of ze happy zijn…” begint een kennis. “Mensen leven hun leven en hebben geen besef of ze gelukkig zijn of niet” “Boeit ze dat niet?” Ik denk na over de vraag en natuurlijk betrek ik die vraag ook even op mezelf. “Ben ik happy?” De eerlijkheid dwingt mij om te melden dat ik niet 24/7 happy ben en dat is ook niet haalbaar. Er zijn momenten waarop ik zuchtjes kan laten van genoegen en een golf van tevredenheid over me heen kan voelen. Er zijn echter ook momenten dat ik moet zoeken naar een lichtpuntje in het donker. Ik geloof dat het ook normaal is om afwisseling in mate van geluk te ervaren.
Behouden van een gevoel van geluk kost moeite. Het is het ordenen van de gedachten die je hebt over jezelf, een situatie, de wereld of wat dan ook. De betekenis die je aan dingen geeft.
We zitten op dit moment in een hele uitdagende tijd. Onzekerheden vliegen ons om de oren, vrijheden die we als vanzelfsprekend beschouwden zijn ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Angst is als een donkere wolk boven de wereld komen hangen. Mensen worden op zichzelf terug geworpen als de dingen die afleiding bieden (Ikea, museum, sportschool of wat dan ook) niet meer tot de mogelijkheden behoren.
Hoe we omgaan met deze situatie is ook weer afhankelijk van hoe we over dingen denken. Je hebt daar echt wel een keuze in. Zou het niet heel praktisch zijn als we wisten hoe we in ons hoofd op de Happy Knop konden drukken. Gewoon BAM met een klap terug bij positief bekijken van situaties, creatieve ideeën uit ons laten stromen en bovenal de dosis aardig zijn weten te vinden… Ik zou het geweldig vinden.
Ook ik merk dat ik wiebel. Een mede winkelaar die net even te dicht op mij komt staan bij de kassa kan rekenen op een geïrriteerde blik, mensen die in een clubje bij elkaar op de stoep voor de supermarkt even doornemen hoe erg alles is en daarbij de 1,5 meter net even overschrijden kunnen op een donkere wolk aan gedachten in mijn hoofd rekenen. Op dat moment zou het zo fijn zijn als ik de klap op mijn Happy Knop kon geven en compassie kon vinden voor iedereen.
Ik prijs me gelukkig dat ik weet dat het werkt. Gedachten omdraaien. Het voelt zoveel beter om niet boos te zijn. Kost bakken energie minder en je doet er een ander ook nog een plezier mee. Lijkt met toch een gevalletje win-win… De kunst is om bewust te blijven van de keuze die we als mensen hebben om niet in angst te gaan zitten en zodra je de grijze wolk weet te herkennen even denkbeeldig in je hoofd BAM op de Happy Knop kan drukken.
Het is een lastige… lieve Happy Minders… ik weet het, maar ik zie het positief in.. Als je deze blogt leest, ben je al weer een stapje dichterbij het besef dat we een keuze hebben.
Liefs,
Ernestine
